Er was een moment in mijn leven dat alles veranderde. Ik werd mama van een lief jongetje, en dat was het keerpunt waarop ik besefte dat ik mijn leven anders moest aanpakken. Het idee dat ik er moest zijn voor hem, dat ik een voorbeeld moest zijn, mijn intuïtie vertelde me dat het tijd was om mijn oude gewoontes los te laten en mijn dromen na te jagen.
Het Besef: Tijd voor Verandering
Elke dag keek ik in de ogen van mijn zoontje en zag ik zijn nieuwsgierigheid en de onvervulde verwachtingen die hij had van de wereld om hem heen. Voor hem moest ik het beste voorbeeld zijn. Maar voordat ik deze verandering kon omarmen, bevond ik me in een uitzichtloze situatie. Ik was gevangen in destructieve gewoontes en had geen consistentie of doel. Het leven voelde als een eindeloze cyclus van uitstelgedrag en twijfels.
De statistieken waren ontmoedigend: meer dan 60% van de mensen voelt zich vastgeroest in hun routine, en ik was daar een levend bewijs van. Het was frustrerend om te beseffen dat ik niet alleen mijn dromen, maar ook mijn potentieel verkwanselde...
Ik herinner me de momenten waarop ik thuis in de zetel zat, terwijl mijn zoontje speelde. Zijn gelach vulde de kamer, maar het deed me ook beseffen hoezeer ik hem niet de mama gaf die hij verdiende. In die ogen zag ik niet alleen liefde, maar ook de hoop dat ik meer kon zijn. Hij had iemand nodig die niet alleen voor hem zorgde, maar die ook met een open hart de wereld tegemoet trad. Iemand die hem liet zien dat het oké was om te falen en weer op te staan, dat veerkracht echt enorm belangrijk is als tool in het dagelijkse leven.
De Sprong Waard: Van Angst naar Blijdschap
Maar er kwam een moment waarop ik besloot dat het genoeg was. Ik herinner me nog de dag dat ik het besluit genomen had: ik zou mijn leven veranderen. Ja, ik was bang. Mijn hart klopte in mijn keel, de zenuwen gierden door mijn lichaam, en de angst om te falen zat me in de weg.
Wat als ik het niet kon? Wat als ik mijn zoontje teleurstelde? Maar aan de andere kant was er ook een overweldigende opwinding. De mogelijkheid om mijn leven opnieuw vorm te geven, gaf me de kracht om die sprong te wagen.
Ik liet mijn oude omgeving achter me en verbrak al het contact met buitenstaanders. Het voelde alsof ik een oude huid afschudde, alsof ik weer adem kon halen. Het was een mix van vreugde en verdriet; vreugde om de vrijheid die voor me lag en verdriet om wat ik achterliet. Het was alsof ik een nieuwe versie van mezelf ontdekte, beetje bij beetje; eentje die niet meer vastzat in oude patronen, maar die de kracht had om vooruit te kijken.
Ik begon met het onderzoeken van mijn passies. Wat wilde ik echt? Wat deed mijn hart sneller kloppen? Het was een verkennende reis vol zelfontdekking. Terwijl ik met mijn zoontje wandelde, stelde ik mezelf de vragen die ik al zo lang had genegeerd. Het was mooi om te ontdekken dat ik niet alleen mama kon zijn, maar ook iets meer – iemand met dromen en ambities. Na een paar maanden durfde ik de stap te zetten om mijn freelance carrière op te starten. De eerste keer dat ik begon op een opdracht, had ik nog steeds twijfels. Zou iemand op mij zitten te wachten? En toch, elke keer als ik een project afsloot, voelde ik een groeiend gevoel van voldoening.
De weg tot hier was niet altijd gemakkelijk, maar het wel echt waard. Soms voelde het alsof ik op een wankele touwbrug stond, balancerend tussen het moederschap en mijn nieuwe carrière. Maar met elke stap leerde ik dat ik sterker was dan ik ooit had gedacht. Het was alsof ik door het leven danste, met mijn zoontje aan mijn hand. Ik leerde hem dat het oké is om te vallen, zolang je maar weer opstaat en verdergaat. Die lessen waren niet alleen voor hem, maar ook voor mezelf. Want als ik dat kan, kan hij dat ook.
Vandaag de dag ben ik dankbaar voor die reis. Het heeft me niet alleen de kans gegeven om mijn dromen na te jagen, maar ook om de mama te zijn die ik altijd wilde zijn. En als ik naar mijn zoontje kijk, zie ik niet alleen zijn nieuwsgierigheid, maar ook de glinstering van hoop – de hoop dat hij zijn eigen dromen zal najagen, net zoals ik dat doe. Het leven is te kort om te blijven hangen in de schaduw van wat had kunnen zijn.
Dus hier sta ik, van mama tot freelancer, en het avontuur is nog lang niet voorbij.
Lees elke week meer over mijn leven als freelancer: Hoe het begon, wat voor projecten en hoe het nu gaat.
Tot snel!
Naomi
Comments